หลังปฏิบัติการบาร์บารอสซาของเขาก็กลายเป็นสมาชิกของคณะกรรมการกลาโหมของรัฐ (GKO) ร่วมกับลัฟเรนตีย์ เบรียาและวยาเชสลาฟ โมโลตอฟ กลุ่มเล็ก ๆ จัดขึ้นเพื่อเข้าควบคุมทางการเมืองและเศรษฐกิจในฐานะหัวหน้าคณะกรรมการ[3]จึงทำให้เขาเป็นหนึ่งในห้าสุดยอดคนที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ในช่วงพ.ศ. 2484-2486 รับผิดชอบร่วมเบรียากับในดูแลการผลิตอากาศยานทหารเช่นเดียวกับการกำกับดูแลการพัฒนาอาวุธนิวเคลียร์ ในปี พ.ศ. 2486 นอกจากนี้เขายังเป็นประธานของคณะกรรมการที่คุมการฟื้นฟูเศรษฐกิจหลังสงครามในพื้นที่การปลดปล่อยยกเว้นเลนินกราด